دل خوشی های کوچک

به همین یه جمله دل خوش می کنم...

البته اگر عمری باشه و زنده باشم تا اون موقع...

دیده
را
فایده
آنست
که
دلبر
بیند
ور نبیند چه بود فایده بینایی را؟

سعدی

نخونید...

حدود دو ساعت دیگه بابا میره...

از سر شب سیل تلفن های خداحافظی و التماس دعاها داره خفم میکنه...

امشب هروبلاگی رو خوندم

نویسنده اش عزم سفر کرده بود...

نه گریه می کنم

نه غصه میخورم

نه گله می کنم

فدای سرم که این رگ مسخره خیال پاره شدن داره...

یک خار ، بین این همه گُل داد میزند

یک بار هم مرا بطلب ، بد پسند باش

رضا قاسمی

زندگی رو درک نمیکنم!

بازی هاش رو!

پرتگاه هاش رو!

حتی صعودهای ناگهانی رو!

هرچی بیشتر جلو میرم بیشتر میفهمم نیستم اونی که فکر میکنم هستم!

و حتی اونی که بقیه بهم میگن هستی!

اصلا انگار یه جاهایی رو ول دادم که جای ول دادن نبوده!

یه جاهایی رو سخت و سفت گرفتم که میشده با ملایمت گرفتش!

نه من اطرافیانمو درک میکنم

نه اطرافیانم منو

از این قسمت های زندگی خیلی میترسم

ترسی که شاید دلیلیش ضعف نباشه!

الا بذکر الله تطمئن القلوب...

سلام

دو بار نوشتم و پاک کردم و فلسفه چیدم و کلمه ردیف کردم و جمله ساختم و تاسف خوردم

اما بی خیال همه ی اینها

یه جور ناجوری حال دلم خرابه....

امان از نبایدها و نبودنها و نشدن ها و نطلبیدنها...

مثل آن مرداب غمگینی
که نیلوفر نداشت

حال من بد بود. اما
هیچ کس باور نداشت

خوب می دانم
که تنهایی مرا دق می دهد

عشق هم در چنته اش
چیزی از این بهتر نداشت...

قیصر امین پور